Stałym obserwatorem polskim w Komisji Dunajskiej przez 7 lat, licząc od roku 1977 był Pan dr inż. Marian Miłkowski.

Posługiwał się przy tym 2 językami urzędowymi Komisji Dunajskiej - francuskim i rosyjskim. Według relacji córki, nie należał on do grona do milczących obserwatorów, to nie leżało w jego naturze. Nie bał się pytać, zabierać głosu i brać udziału w dyskusji. Był uznanym popularyzatorem żeglugi dunajskiej i idei budowy kanału Odra – Dunaj, którą przedstawiał w licznych publikacjach.

Z kilkudniowych wyjazdów na posiedzenia Komisji Dunajskiej 2 razy do roku, był składany przez niego raport do MSZ i ministerstwa właściwego w danym czasie ds. transportu/żeglugi. Pod warunkiem dopuszczenia przez ówczesną cenzurę podawał ciekawe informacje, zwłaszcza te, które mogły być zastosowane na polskich drogach wodnych i przez polską żeglugę - były upowszechniane w prasie technicznej (na łamach m.in. "Gospodarki Wodnej", "Przeglądu Technicznego", "Przeglądu Komunikacyjnego", "Przeglądu Budowlanego" i in.).

Do niedawna na jego adres domowy przychodziły całe roczniki pięknie wydanych informacji Komisji Dunajskiej (żeglugowych, prawnomiędzynarodowych, statystycznych, dokumentacji posiedzeń) - ciekawe dlaczego.

Po śmierci Pana dr inż. Mariana Miłkowskiego roczniki dunajskie zostały przekazane przez jego córkę w 2022 r. do Urzędu Żeglugi Śródlądowej we Wrocławiu.

Nieprofesjonalnym jest to, że Pani Agnieszka Kastory wspomniała o konferencji dunajskiej w Belgradzie (1948) i "przyglądającym się w milczeniu" obserwatorze z Austrii, natomiast nabrała dunajskiej wody w usta i zignorowała polski dorobek w Komisji Dunajskiej wypracowany przez Pana dr inż. Mariana Miłkowskiego.

	Zbigniew
	13 stycznia 2023 09:30