Pewnego sobotniego popołudnia przyszła do nas szefowa i obwieściła.

 - Przygotujcie statek, bo będzie wynajęty wieczorem na ok. 3 godziny, ktoś chce sobie zrobić urodziny.

 - Dobra, ale kto to będzie?

 - Przyjdzie kilka dziewczyn z tortem, a ja resztę załatwię.

 - Uff… Odetchnęli wszyscy, jak to dobrze, że nie Angole lub inni, jakoś ogarniemy tą robotę.

Statek został przygotowany, wyniesiono to co trzeba i wniesiono to co trzeba.

Dziewczyny zaczęły się schodzić, a jeden załogant, który bawi się czasem w fotografa, wykonywał dla nich dokumentację zdjęciową.

Z minuty na minutę robiło się coraz bardziej różowo, przybyło ich około 25.

Rejs jak rejs, fotograf robił zdjęcia, barman nalewał drinki, a ja z wysiłkiem wewnętrznym musiałem zwracać baczną uwagę na bezpieczeństwo żeglugi. Ten lipcowy wieczór zrobił się podwójnie duszny.

W rejsie uczestniczyła też młoda dama, która wyrażała swój nastrój bardzo żywiołowo. Rodzicielka jakoś starała się ją okiełznać, ale jej wysiłki nie przynosiły zamierzonego skutku.

Po małej awanturce z mamą przechodziła akurat koło mnie, z szybkością błyskawicy porwałem ją na kolana i pozwoliłem trzymać za koło sterowe (później sama przychodziła co chwilę).

Mama była wniebowzięta, a reszta pasażerek zaczęła spoglądać na chłopa, który umie się zająć rozbrykanym dzieckiem, z jeszcze większym zainteresowaniem.

Po przybiciu do pomostu, Zbynek wreszcie puścił koło sterowe i rzucił się jak lew (co prawda już trochę wyleniały) w stado zebr, w objęcia nie tylko gorącej afrykańskiej muzyki. Nie wiem jak one to robią, ale potrafią rytmicznie poruszać się wszystkie naraz.

Niestety ta część imprezy urodzinowej szybko minęła, a Zbynek po pracy leżąc już na koi oddał się w ramiona tylko wiślanej fali, która z trudnością ukołysała go do snu … wiadomo krew nie woda…

Woda dała znać o sobie rano w niedzielę.

Na łodziach drewnianych (tzw. gondolach) zamontowane są pompki ze szlauchem, bo łódki te zawsze przeciekają, woda zbiera się na dnie, którą następnie się wypompowuje do rzeki.

Okazało się, że w nocy wiślana fala dosięgła końcówki szlaucha, który zassał wodę (kto spuszczał wino z dymiona, ten wie o co chodzi), do rana łódka osiadła na dnie, na szczęście w miejscu gie nie jest głęboko.

Przez cały ranek latając w samych gaciach tuż pod Wawelem, mordowałem się z wylewaniem wody z łodzi, obserwowany przez Anioła Stróża, który śmiejąc się ze mnie siedział sobie na bulwarowym polerze cumowniczym.

 - Zbysiu, nie dla ciebie międzyrasowe przygody, wracaj kapitanie na wiślane wody!

Machnął skrzydłami i znikł.

---

tagi: żegluga 

	Zbigniew
	11 grudnia 2024 13:33

15     1107    11 zaloguj sie by polubić